Tekst po poprawce:
To co napisałem w poprzednim poście o wzajemnej zależności oparcia rowka śrubowego wiertła o płytkę
1, a położenie zderzaka
7 podpierającego wiertło dotyczy ustawienia kąta osi symetrii głównych krawędzi skrawających wiertła w łożu(do "pionu" i względem ściernicy), oraz dzięki temu ustawieniu możliwości symetrycznego zaszlifowania drugiej strony wiertła.
tu "pion" wg Luc'a Wybo i jego korekta o
7,50° wg osi symetrii przekroju V łoża
14,
Doceniam chęć pomocy, ale niestety nie.
Zmieniałem ten kąt w pełnym zakresie zalecanym przez autora (i trochę poza) bez żadnej różnicy dla wierteł 4mm i mniejszych.

Tak, przyznaję, że popełniłem błąd w interpretacji tego rysunku, po dokładnym przestudiowaniu to są kąty ustawienia wiertła dla 2 i 3 fasetki przy szlifowaniu.
Corner of the flat relief angle must be somewhere betwen 10 and 20 degres but not 0.
Reason the cone edge lay on zero, and is the same of the cutting edge, a light difference in corner gives unegaul lenght of cutting edge
w tlumaczeniu maszynowym:
Narożnik płaskiego kąta przyłożenia musi wynosić od 10 do 20 stopni, ale nie 0.
Powód, dla którego krawędź stożka leżała na zero i jest taka sama jak krawędź tnąca, niewielka różnica w narożniku daje nierówną długość krawędzi tnącej
A brałeś też pod uwagę to, że wraz ze zmianą średnicy wiertła potrzebna jest zmiana wysunięcia łoża 8 wiertła względem osi 14 jego balansu, która powoduje, że powierzchnia szlifowana balansem zmienia promień krzywizny - im większa średnica wiertła, tym większe wysunięcie łoża 14, i większy promień szlifowanej krzywizny ?

Jak się dobrze zastanowić to to samo w zasadzie pokazuje rysunek zaprezentowany w filmie Luc'a Wybo "Boren slijpen ppu3" ()
https://youtu.be/_ELabIDysjg

gdzie suma
Tt* wymiarów: zmiennej wysokości
Zt osi wiertła nad dnem wrębu V łoża + stałej wysokość
Zs równej promieniowi przekroju łoża
14 + stałej wysokość
Zo do wierzchołka osi obrotu balansu warunkuje wielkość wymiaru
Ta wysunięcia łoża
14 i promienia
R szlifowanego łuku(stożka) powierzchni przyłożenia wiertła, którą to wielkość
Xl=
Ta+
Tt podają jego tablice, a którą to długość ustawia w przyrządzie.

Zrobił to po prostu dokładnie.
* (wg tłumaczenia:
Zt - funkcja średnicy wiertła i wymiaru przyrządu
Ta - funkcja R według tablic JHugel (drillhartxls) i kąt stożka).
Tu w innym przykładzie zmodyfikowana przez autora poniższego artykułu skala wysuwu łoża 14 dla średnic wierteł
http://www.hobby-messer.de/wm-ssm14a.htm

i ustawienie wysuwu (8 kresek od "0" na skali) dla wiertła 8mm..
Dodane 2 godziny 42 sekundy:
Problem nie jest z tłumaczeniem tylko z interpretacją... Niestety nie znajdę teraz tego momentu ale autor mówi tak (o ile pamiętam). "I found with some small drills under 4mm they will not go into metal. You have to add a little angle against the wheel. 3 degrees seems sufficient".
Po przeczytaniu atykułu
https://drive.google.com/file/d/11gtweV ... view?pli=1 i analizie filmu wydaje mi się, że mówiąc o zwiększeniu kąta o(do) 3° w stosunku do małych wierteł:
(tłum. maszynowe: REMARKS str 4)
Uwagi:
Dla małych wierteł poniżej 5mm ustawienie całego imaka narzędziowego ma wpływ na początkowy kąt przyłożenia, ponieważ imak narzędziowy przechylił się bardziej w stronę kamienia.
Ten początkowy kąt przyłożenia jest ważny dla pierwszego aspektu i praktyki pokazuje, że potrzebny jest dodatkowy kąt przyłożenia, gdy wiertło nie chce wejść w przedmiot obrabiany.
Z PP-U3 możesz łatwo zwiększ kąt przyłożenia do maksymalnie 3° przy ustawieniu kąta przyłożenia.
W przypadku dużych wierteł powyżej 15 mm promień obrotu przyrządu zawsze się zwiększa i możliwe jest, że dojdziesz do ograniczenia maszyny podczas korzystania z kolumny 3 * D.
W tym przypadku możesz podać 2,4*D lub minimalny promień w tabeli. Ten dają w rezultacie nieco większy kąt przyłożenia ze względu na mniejszy stożek, ale początkowy kąt przyłożenia płaskiej powierzchni pozostaje taki sam.
miał na myśli kąt przyłożenia
α,
gdyż teoretyczny stożek w który wpisuje się powierzchnia przyłożenia małej średnicy wiertła w tej metodzie jest bardzo mały,

i tył tejże powierzchni przyłożenia w tak małym wiertle byłby obniżony w stosunku do krawędzi skrawającej (
A-A Freiwinkel https://diglib.tugraz.at/download.php?i ... ion=browse)

o bardzo znikomą wartość, co może prowadzić do tarcia tyłem tej powierzchni o materiał. Czyli praktycznie początkowe ustawienie kąta
α powinno być zwiększone do 3° ponad typową wartość
α .