dłutowanie

Czym różni się dłutowanie od strugania? Nie potrafie tego rozgryźć

Nie różni się zasadniczo. Można przestrugać jakąś powiezchnię na płasko lub wydłutować (wystrugać) rowek na klin np. w kole pasowym, zębatym itp.

To struga sie powierzchnie a dłutuje kształty tak?

W zasadzie to różnica jest tylko taka, że podczas dłutowania narzędzie wykonuje ruch góra- dół a podczas strugania przód - tył. Na upartego, wg tych dwóch sposobów obróbki można wykonywać dokładnie te same operacje. Polskiej literatury na temat samego strugania lub dłutowania prawie nie ma. Jest jedna książka, tłumaczenie z rosyjskiego, pt. "Strugarstwo i dłutownictwo". Może są jeszcze inne, ale nie znam.
W oryginale wygląda tak:

Jak widać rok wydania dość odległy, jednak uważam, że jest to dobra książka.
Ale ładnie opisane jest struganie w książce "Werkzeugmaschinen fur Spanabhebendes Formen" autor D.H. Bruins. Autor zadaje tam ciekawe pytania.

BYDGOST pisze: podczas dłutowania narzędzie wykonuje ruch góra- dół a podczas strugania przód - tył.

Istnieją też strugarki bramowe, gdzie narzędzie jest nieruchome a stół z przedmiotem obrabianym porusza się przód-tył. Używane są do obróbki długich przedmiotów.

Odpowiedzi szukaj w stolarstwie bo z tego starego jak świat rzemiosła są te nazwy. Struganie to obróbka powierzchni- płaskich, ale i kształtowych, dłutowanie to wykonywanie otworów różnego typu.

Struganiem nazywamy sposób obróbki skrawaniem, w którym zarówno ruch
narzędzia, jak i ruch przedmiotu obrabianego są ruchami prostoliniowymi. Obróbkę taką często rozpatruje się jako szczególny przypadek toczenia powierzchni obrotowej o nieskończenie dużym promieniu krzywizny.
Dlatego też budowa i geometria noży strugarskich jest bardzo zbliżona do budowy i geometrii noży tokarskich.
W zależności od tego, czy ruch główny wykonuje narzędzie, czy też przedmiot obrabiany wyróżnić należy dwie odmiany strugania:
• struganie wzdłużne – ruchem głównym jest ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarskim), a ruchem pomocniczym jest ruch narzędzia,
• struganie poprzeczne – ruchem głównym jest ruch narzędzia, a ruchem pomocniczym ruch przedmiotu (wraz ze stołem strugarskim).
Struganie poprzeczne ma dwie odmiany w zależności od kierunku ruchu głównego, a mianowicie: poziome lub pionowe. Pionowe struganie przyjęło się określać mianem dłutowania.
Noże dłutownicze charakteryzuje przeważnie wąska część robocza oraz wydłużona część chwytowa, której długość dochodzi niekiedy nawet do ok. 600 mm. W odniesieniu do noży strugarskich, których geometria ostrza rozważana w układzie narzędzia, nie różni się położeniem płaszczyzn odniesienia w
porównaniu z nożami tokarskimi. Noże dłutownicze różnią się pod tym względem jedynie w kwestii płaszczyzny podstawowej Pr , która jest prostopadła do osi trzonka noża. Pozostałe płaszczyzny odniesienia orientujemy podobnie jak w nożach tokarskich.
Noże dłutownicze przeznaczone są przeważnie do wykonywania różnego rodzaju otworów wielokątnych, rowków wpustowych, otworów i powierzchni zewnętrznych o różnych kształtach (np. uzębień kół zębatych metodą Fellows'a lub Maaga).