Czy warto jest iść na studia

Warto dodać, że nie wszystkie koła studenckie są takie wspaniałe. Wiem z doświadczenia Generalnie jak chcesz dołączyć do koła to koniecznie do takiego, w którym już coś konkretnego robią.

emsc pisze:kolejny dowód na to, jak mało wartościowe są te studia.

emsc pisze:Jeśli już gdzieś, to na w miarę sensowną politechnikę. Warszawa, Kraków, ewentualnie w ostateczności Gdańsk, Wrocław.

Uważam, że studia powinny dać studentowi podstawowe narzędzia, aktualną wiedzę oraz umiejętność wykorzystania tej wiedzy do realizacji praktycznych zadań. Zakres przekazywanej wiedzy jest zwykle dość szeroki, tak szeroki jak szerokie jest spektrum możliwych zastosowań. Z tego powodu szczegółowość i poziom informacji są w pewnym stopniu ograniczone przez zapotrzebowanie i oczekiwania otoczenia. W końcu na studia idą ludzie, którzy mają nadzieję, dzięki zdobytej wiedzy podnieść swoje kwalifikacje, zyskać lepszą pracę, poszerzyć posiadaną wiedzę. Absolwenci jednego wydziału, mogą wykonywać prace znacznie różniące się potrzebnymi umiejętnościami. Zakres kompetencji konstruktora będzie zupełnie inny niż zakres inżyniera serwisu czy inżyniera utrzymania ruchu, albo inżyniera sprzedaży.
Wspólną cechą każdego z nich powinna być umiejętność rozwiązywania praktycznych problemów. I w tym momencie wychodzi na jaw prawda czy zdobyta wiedza jest coś warta czy nie. Wtedy może się okazać, że to co wynosi absolwent z uczelni nie wystarcza i trzeba to uzupełnić zwykle w wąskim, specjalistycznym zakresie specyficznym dla danego zawodu i wykonywanej pracy. Samo skończenie studiów, to dopiero początek krętej drogi zdobywania doświadczenia zawodowego i nabierania wprawy w posługiwaniu się narzędziami, które dały studia. Część tych narzędzi może nie być w ogóle użyta, a inne mogą być niewystarczające do wykonywania pracy i pokonaniu konkurencji.
Mają rację ci, którzy wybierają renomowane szkoły, w których ważny jest poziom i sposób przekazywanej wiedzy, podejście do studenta, nowoczesne, bogato wyposażone laboratoria, pracownicy akademiccy mający wiedzę o tym co ważnego dzieje się na świecie w ich branży. Uczelnie, w których liczy się przede wszystkim to, co ich absolwenci potrafią, a nie tylko czy i ile zapłacą.

brandnew pisze: ↑

28 kwie 2021, 00:37

Wspólną cechą każdego z nich powinna być umiejętność rozwiązywania praktycznych problemów.

Święte słowa. Ogólnie na studiach uczysz się przede wszystkim kombinować. Nie ma szans często na zaliczenie wszystkiego za pierwszym podejściem. Trzeba pomyśleć, czy da się coś w zerówce opanować, a co przełożyć z czerwca na wrzesień. Takie planowanie bardzo przydaje się później.

Studia uczą też ryzyka, nie umiem czegoś, ale idę na egzamin, bo może uda się tego tematu nie dostać. Mamy kłopot z rozwiązaniem jakiegoś problemu, ale decydujemy się na rozpoczęcie projektu, no bo się w końcu ogarnie.

Jedno jest pewne, jeśli ktoś chce traktować studia jak szkółkę, może się zawieść. To nie jest tak, że przyjdzie pan, nauczy i odpyta. A w każdym razie tak być nie powinno.

brandnew pisze: ↑

28 kwie 2021, 00:37

Mają rację ci, którzy wybierają renomowane szkoły, w których ważny jest poziom i sposób przekazywanej wiedzy, podejście do studenta, nowoczesne, bogato wyposażone laboratoria

Oczywiście, z tym, że ja słowo renomowane zastąpiłbym słowem państwowe. Niech to będzie politechnika, która istnieje kilkadziesiąt lat. Niech to nie będzie "renomowana" (bo z wysokim czesnym) wyższa szkoła szpanu i udawania. A tak, są szkoły prywatne z wysokim poziomem nauczania, ale częściej wysoki poziom dotyczy niestety tylko poziomu opłat.

To jest opinia kogoś, kto "musiał kombinować, bo nie miał szans na zaliczenie wszystkiego za pierwszym podejściem".

Przez pięć lat na najlepszym i najcięższym wydziale PW, zaliczyłem (lub zdałem egzaminy) WSZYSTKIE za pierwszym podejściem. I te z kolejnych działów matematyki i te z przedmiotów "zawodowych". I bynajmniej nie byłem wyjątkiem, bo większość moich najbliższych znajomych w tamtym okresie miała tak samo!
Tak więc, niczyja pojedyncza subiektywna opinia nie powinna być traktowana jako wyznacznik. A jeśli ktoś był miernotą na studiach, która musiała ostro kombinować żeby zaliczyć rok czy semestr, i skończył jak guzikowy, to tym bardziej

Dziś dzieci tych moich znajomych, w znacznej części albo porzuciły studia na poziomie licencjata i zabrały się do zarabiania kasy, albo powyjeżdżały za granicę na studia, żeby nie MARNOWAĆ cennych lat na gnicie w szkole która nie daje im nic, bo taka jest słaba. Zaznaczam - zdolne dzieci rodziców, którzy sami byli zdolnymi i dobrymi studentami. I dzięki temu między innymi dziś ich stać na DOBRĄ edukację dla swoich dzieci.
Niestety szkoda wielka, bo zapewne większość albo wszyscy oni już do Polski ne wrócą. Ale właściwie to po co mieliby wracać? Jeśli sentyment i przywiązanie nie okażą się silniejsze, to trudno o jakiś sensowny powód.

emsc pisze:Tak więc, niczyja pojedyncza subiektywna opinia nie powinna być traktowana jako wyznacznik. A jeśli ktoś był miernotą na studiach, która musiała ostro kombinować żeby zaliczyć rok czy semestr, i skończył jak guzikowy, to tym bardziej

Znowu przesadzasz i generalizujesz. Świat nie jest czarnobiały. Ja przez pierwsze dwa lata siedziałem od rana do nocy dzień w dzień z nosem w książkach a czasem ledwo dawałem radę. W tym czasie większość moich znajomych chodziła na piwko i zdawała bez problemu w pierwszych terminach. Potem wszystko się odwróciło. Wielu z nich odpadło lub zdawało po 3 razy a Ja sobie szedłem często spacerkiem. Taki urok pójścia do technikum. Tak było praktycznie z każdym na roku kto też ukończył technikum. Ilość wiedzy jaką możesz przyswoić jest ograniczona i u każdego jest ona trochę poprzesuwana. Co śmieszniejsze, na studia dostałem się nie z matury a z olimpiady z przedmiotów technicznych. Ostatecznie śmiało mogę stwierdzić, że ukończyłem jako jeden z lepszych i ambitniejszych na roku.

Nie ma jednej drogi dla każdego. Dla jednych lepiej zacząć od liceum, dla innego od technikum bo przedmioty ogólne go znudzą nim się zdąży czegoś nauczyć i rzuci tym wszystkim. Ja np. Byłem od zawsze praktykiem. Znałem wiele zagadnień technicznych ale brakowało mi wiedzy np. Z matematyki żeby im podołać. Czyli generalnie trochę wszystko na odwrót ale przez to z dużą gorliwością uzupełniałem te teorię. Mówienie że jak ktoś nie zdaje wszystkiego spacerkiem to jest miernotą jest sporym nadużyciem. Oceny w szkole i ze studiów czy wyniki egzaminów nie są żadnym wyznacznikiem przydatności danej w osobie w zawodzie czy dziedzinie nauki. Ba, znam takich ludzi którzy czasem olewali naukę na jakieś egzaminy bo mieli lepsze rzeczy do roboty znacznie wykraczające w górę poza program studiów

Dodane 5 minuty 54 sekundy:

Antwito pisze:Warto dodać, że nie wszystkie koła studenckie są takie wspaniałe. Wiem z doświadczenia Generalnie jak chcesz dołączyć do koła to koniecznie do takiego, w którym już coś konkretnego robią.

Jasne że tak. Na szczęście jest trochę kół które naprawdę realizują grube projekty i tam warto dołączyć. Mówię to z autopsji. Realne problemy, można nauczyć się pracy w zespole, prowadzenia projektu, organizowania i zarządzania funduszami, budowania swojej marki, budowania zespołu, pracy w stresie, jak się zaprezentować, zwiedzić pół świata a przy tym wiele firm, zagranicznych uczelni, ośrodków badawczych, nawiązać kontakty z podobnymi „świrami” z całego świata i skonfrontować swoje rozwiązania. Ciekawostką jest to, że w takich kołach gdzie się coś buduje przynajmniej 50/50 jest osób po technikum vs liceum gdzie ogólnie na studiach te proporcje są może max 10/90.

emsc pisze:Dziś dzieci tych moich znajomych, w znacznej części albo porzuciły studia na poziomie licencjata i zabrały się do zarabiania kasy, albo powyjeżdżały za granicę na studia, żeby nie MARNOWAĆ cennych lat na gnicie w szkole

Faktycznie, teraz młodzi są bardzo zmotywowani, wiedzą co chcą osiągnąć, szybko się usamodzielniają i zarabiają kasę, bo to kasa jest teraz wyznacznikiem sukcesu. Wyjeżdżają za granicę bo tam jest dużo więcej możliwości atrakcyjnej pracy i za tę pracę można łatwiej urządzić sobie życie. Powodzenie studiów licencjackich pokazuje tylko, że nie ma popytu na magistrów, pokazuje, że świat idzie w kierunku upraszczania wszystkiego co się tylko da. Paradoksalnie powszechnie korzystając z rzeczy o niespotykanych właściwościach użytkowych nie zastanawiamy się nad tym, że skupiają w sobie genialne wynalazki i niebywale skomplikowane technologie, bo posługiwanie się nimi jest niesamowicie proste i intuicyjne. Zauważcie, że tak na prawdę tych wysoko wykwalifikowanych ludzi potrzeba coraz mniej - bo obsługa jest coraz prostsza, niemal nie trzeba czytać instrukcji obsługi. Tyle tylko, że te cuda są wymyślane i produkowane przez potentatów o światowym zasięgu. Dlatego studenci nie chcą gnić w szkole ponad czas potrzebny do zdobycia tego co jest - będzie potrzebne. Czy uczelnie są nic nie warte, i szkoda na nie czasu? Myślę, że uczelnie są takie jakie aktualne zapotrzebowanie. Nikt nie będzie kształcił wysoko wykwalifikowanych specjalistów od produkcji układów scalonych skoro się takich w kraju nie produkuje, tak samo samolotów pasażerskich, rakiet kosmicznych, komputerów czy telefonów komórkowych. Oczywiście są ogromne obszary innych działalności, w których możemy konkurować i jesteśmy dobrzy. Wszystko jednak rozbija się o możliwości finansowe i siłę przebicia w konkurowaniu z gigantami, którzy chętnie ściągają do siebie najlepszych.

A kto mówi, że spacerkiem i że bez wysiłku?
Też w szkole średniej szalałem na różnych konkursach, ale żeby na studiach dostać stypendium naukowe od drugiego roku (czyli mieć średnią >4.0), musiałem się mocno urąbać. W ogóle nie są mi znane przypadki, żeby ktoś u nas na pierwszych 2 latach cokolwiek zdawał spacerkiem czy nawet z małym wkładem pracy. Wyglądało to tak, że wszyscy ostro orali. Kto nie orał albo miał słabe oceny, kolejne terminy i warunki, albo uciekał na inny wydział (dowolny, bo wszystkie inne były lżejsze) chroniąc się przed wylaniem. "Studiowanie", czyli względny luz i studenckie życia, zaczynało się od 3 roku. I trzeba było sobie na to zapracować.
Nie zaobserwowałem też zależności, że ludzie po LO byli lepsi na początku (matematyka i inne przedmioty teoretyczne) a potem sobie słabiej radzili. U mnie ludzie po LO byli lepsi od samego początku do samego końca i mniej więcej w tym samym stopniu lepiej radzili sobie w laboratoriach jak i wcześniej na matematyce. Choć paru dobrych gości po technikach też było, to była to "śladowa mniejszość".

Odnosiłem się do wypowiedzi o kombinowaniu, żeby przetrwać i pozaliczać. To strategia słabizny, która w ogóle się nie powinna na studiach znaleźć. Szkoda pieniędzy podatników.
Nie każdy musi kończyć studia. I nie powinien! Ale to co piszę, jest już od dawna odrealnione. Bo dziś studiują niemal wszyscy a studia mają wartość matury sprzed 30 lat. Nie jest to moja opinia, tylko powtarzam to co mówią ludzie parający się rekrutacją. I dlatego dyplom dziś znaczy ułamek tego co kiedyś. I dlatego żeby mieć dyplom który coś znaczy, trzeba poszukać lepszego miejsca niż to co ZA DARMO otrzymuje polski suweren. Tu nie ma nic ze snobizmu, po prostu takie są dziś realia, tak się porobiło. Edukacja jest zarzynana regularnie od czasów prezydenta elektryka. I co gorsza proces zdaje się przyspieszać. Jedna z niewielu dobrych rzeczy, które zostały w tym czasie wprowadzone, czyli gimnazja, właśnie została ostatecznie pogrzebana przez troglodytów u władzy.

emsc pisze: ↑

28 kwie 2021, 20:46

To jest opinia kogoś, kto "musiał kombinować, bo nie miał szans na zaliczenie wszystkiego za pierwszym podejściem".

A nie kusiło cię, żeby zajrzeć na pierwszą stronę w wątku? Pomogę:

nasww pisze: ↑

22 kwie 2021, 12:38

Czy Waszym zdaniem warto jest iśc na studia w wieku 28 lat? Chodzi tutaj o studia zaoczne.

Gdybyś musiał pracować na frezarce narzędziowej, robić fuchy, bo z czegoś żyć trzeba, a na dodatek wieczorowo studiować, może miałbyś inne zdanie.

Pewnie, że jeśli mamusia ma na tyle, żeby synka utrzymać, to wówczas powinien on się odwdzięczyć zaliczaniem egzaminów w pierwszym terminie, no i stypendium, żeby mamusi jednak ulżyć. Czy twoja żona pracowała w czasie studiów, czy wychowywała potomstwo, że się tak zapytam?

emsc pisze:Bo dziś studiują niemal wszyscy a studia mają wartość matury sprzed 30 lat. Nie jest to moja opinia, tylko powtarzam to co mówią ludzie parający się rekrutacją.

Wielokrotnie powtarzasz, że studia są słabe, że zagranicą to są dopiero studia. A tak konkretnie, poza tym, że wszyscy chcą studiować, bo to poprawia szanse u rekruterów, to co jest nie tak? Jakieś konkretne przykłady oczekiwań rekruterów, których nie spełniają absolwenci? Skoro jest tak źle, to jakim cudem absolwenci polskich uczelni dają sobie dobrze radę na zagranicznych uczelniach i w zagranicznych firmach? Kiedyś barierą były języki obce, ale teraz to raczej już ich nie ma. Tak myślę, że problem leży w oczekiwaniach studiujących. Dla jednych poziom studiów inżynierskich jest już wysoki, ale dzięki temu porządkują i poszerzają swoją wiedzę, która im w zupełności wystarcza by funkcjonować zawodowo bez kompleksów tylko średniego wykształcenia. Dla tych najlepszy ten poziom może być za niski, bo wiedza przychodzi im łatwo, chcieli by więcej i trudniejszych zadań. Tyle tylko, że nie do końca widać gdzie mogliby zastosować i spożytkować tę wiedzę bo lokalne projekty i potrzeby nie są na tyle złożone by do ich realizacji były potrzebne wysokie kwalifikacje.

brandnew pisze: ↑

29 kwie 2021, 18:02

bo lokalne projekty i potrzeby nie są na tyle złożone by do ich realizacji były potrzebne wysokie kwalifikacje.

Kiedyś było normalnie, jak w wojsku.

Do kierowania drużyną wystarczył kapral. Trochę większe wymagania były w przypadku plutonu, a jeszcze wyższe w przypadku kompanii. Wiadomo, że dywizją, czy brygadą kierował generał.

I tak w produkcji średni szczebel (majstry i takie tam) miał najczęściej tytuł technika.

A dziś wszyscy chcą często do byle jakiej pracy co najmniej majorów przyjmować.