Witam i od razu przepraszam za offtop'a
Znalazło mi się nieco materiałów na temat cyjanoakrylu
Ja sklejałem sobie rany i ranki wielokrotnie i żyje i nie uważam tego za pomysł głupi lecz na pewno cyjanoakrylan -etylu nie jest najodpowiedniejszym materiałem do łączenia tkanek ze względu na to co pisał "acetylenek" aczkolwiek ilości są co najmniej śladowe przy skaleczeniach więc raczej nie ma obaw
Pozdrawiam i życze miłej lektury.
Poli(alkilocyjanoakrylany)
Poli(alkilocyjanoakrylany) (PCA) tworzą grupę biodegradowalnych polimerów
akrylowych. PCA stanowią doskonałe syntetyczne kleje chirurgiczne do skóry
i materiały zatorowe. Posiadają wysoce niestabilne wiązania sigma węgielwęgiel w łańcuchu głównym. PCA ulegają bardzo szybko degradacji – w zakresie
od kilku godzin do kilku dni. Szybkość degradacji tych polimerów zależy od
długości bocznych grup alkilowych. Niższe pochodne alkilowe, jak poli(metylo
cyjano akrylan), degradują w czasie kilku godzin w środowisku wodnym,
tworząc toksyczne produkty degradacji: kwas cyjanooctowy i formaldehyd.
Wyższe pochodne alkilowe, jak cyjanoakrylany octylu i isobutylu stosowane
są jako klej do tkanek np. Dermabonds (2-oktylocyjanoakrylan) dopuszczony
przez FDA jako klej do skóry, do stosowania miejscowego. Proponuje się, aby
używać poli(alkilo cyjanoakrylanów) jako nośniki genów, a w szczególności
jako matryce dla uwalniania oligodezoksynukleotydów (ODN), ze względu
na szczególne hydrofobowe oddziaływania ich z ODN [43]. PCA-nanocząstki
wykazują szereg zalet w stosunku do innych nanocząstek polimerowych
takie jak: łatwa preparatyka, szerokie zakresy wielkości, brak pozostałości
rozpuszczalnika, zdolność do tworzenia „niewidzialnych” nanocząstek
i zdolność PCA do absorpcji lub inkapsulacji leku lub cząsteczek białka. Szereg
nanocząstek zawierających PCA są w końcowych etapach badań klinicznych
w leczeniu nowotworów [44].
http://www.zaiw.pl/loc_kb/PL_SDS_LOC_401.pdf
http://www.robinheart.pl/publikacje/AdvBiomTech%202.pdf
) - niezrozumiale kompletnie 
. 
